نگاه مردم به پولدارها مثبت یا منفی کدام یک

این نفرت سالهای اخیر از "پولداران " در گذشته نبود . بودند ثروتمندان و تجاری که محل رجوع مردم گرفتار بودند. تجاری که دست مردم را میگرفتند و در کار خیر همیشه پیش قدم بودند. جهیزیه تهیه می کردند ، برای مردم مسجد و درمانگاه می ساختند.



سعید رجبی - ماشینهای گرانقیمت را که در خیابانها می بینند بیشتر دشنام نثار راننده می کنند تا از خودرو تعریف کنند. هرچند برخی این واکنش عمومی را از فقر فرهنگی می بینند اما باید ریشه های این واکنش منفی را جای دیگری جست و جو کرد.

البته بکار بردن الفاظ رکیک و نسبتهای ناروا اصلا قابل توجیح نیست اما این همه نفرت از به اصطلاح پولداران ایرانی از کجا ناشی شده است؟!

چرا ایرانی هااین نفرت را مثلا از بیل گیتس ندارند؟! یا چرا این نفرت نسبت به تجار قدیمی و بازاریان قدیمی وجود ندارد؟! 

همین چند وقت پیش بود که تصویر پیرمردی خوش سیما در شبکه های اجتماعی دست به دست می شد که از وی به نام حاج مرشد چلویی نام برده بودند. کاسب با خدایی که در بازار تهران جنب مسجد جامع، چلوکبابی داشت و برای عموم مردم سخنرانی‌های هفتگی برپا می‌داشت. و چون با مردم با زبان شعر و پند و اندرز برخورد می‌کرد به حاج مرشد معروف بود. 



حاج مرشد چلویی " دستش به خیر " بود. به فقرا در حد بضاعت غذای مجانی می داد. 
یا هنوز آثار بسیاری از آب انبارها و حمام های عمومی را در کشور موجود است که توسط ثروتمندان بنا شده و وقف عموم مردم شده است. 

این نفرت سالهای اخیر از "پولداران " در گذشته نبود . بودند ثروتمندان و تجاری که محل رجوع مردم گرفتار بودند. تجاری که دست مردم را میگرفتند و در کار خیر همیشه پیش قدم بودند. جهیزیه تهیه می کردند ، برای مردم مسجد و درمانگاه می ساختند. 

تجار خداپرست و مردم دار قدیم همان کاری را می کردند که تازه امروز شرکتهای بزرگ و ثروتمندان آمریکایی و اروپایی به اهمیت آن پی برده اند. بسیار شنیده اید که ثروتمندان و شرکتهای آمریکایی سرپرستی یتیمان را به عهده می گیرند، برای محیط زیست هزینه می کنند. جوانان با استعداد را بورس دانشگاه می کنند و بسیاری از کارهای عام المنفعه انجام میدهند و در مباحث اجتماعی مشارکت می کنند. به فکر سلامتی مردم هستند، هوا را آلوده و محیط زیست را نابود نمی کنند. 

خیلی از کاسبان و بازاریان قدیم طلبه حوزه علمیه نبودند اما پای درس اساتید می نشستند. بخاطر همین محل کسبشان نه در پاساژهای سر به فلک کشیده که کنار مساجد و حوزه های علمیه برپا می شد. 

وقتی یک نفر مثل تائب از روستای ابرسج با دست خالی یک چراغی بنام صخا روشن می کند و در قالب قرض الحسنه بالاتر از توانش وام به مردم می دهد و با چه سختی هائی به همراه خانواده اش به مردم کمک می کنند پس باید سرافرازشان نمائیم و در تبلیغشان بکوشیم چون فرق می کنند ارزش دارند 

"پسر حاجی ها" بعد از درگذشت پدرشان به مال ارث رسیده به چشم " باد آورده" نمی دیدند و ثروت پدر را در سفرهای خارجی و داخلی خرج عیاشی نمی کردند و با ادامه منش پدر بر اعتبار خود نزد مردم می افزودند نه با اعمال خلاف عفت عمومی ، لعنت برای خود و اجدادشان بخرند! تجار قدیم مانند اطبای همان زمان ، امین و مورد اطمینان مردم بودند. 

امروز به علت سیاستهای اقتصادی اشتباه دولتها که در این دولت هم خیال اصلاح وجود ندارد ، عده بسیاری نه از تلاش و رنج و ایده و خلاقیت که با رانتهای گوناگون به پولهای باد آورده رسیده اند. امروز در کشور تاجر کم داریم اما پولدار فراوان وجود دارد. 


میلیاردر بزرگ با عینک گوگل در مترو

مردم می بینند که ثروتمندان دنیا مانند "پولدارهای ایرانی" در ایسنتاگرام ماشینهای آخرین سیستم و عیاشی هایشان رو به نمایش نمی گذارند، بلکه سوار مترو می شوند و از روشها و راه های موفقیتشان در کسب و کار کتاب می نویسند تا بقیه هم از تجربه هایشان ، از شکستها و پیروزهایشان درس بگیرند. 

حالا مردم حق دارند از "بچه پولدارهایی " که پدرانشان نه از راه کارآفرینی که از راه رانت به پول رسیده اند ، متنفر باشند. چرا که نه از راه درستی بدست آورده اند و نه در راه درستی هزینه می کنند. 

مردم پولدارهایی را دیده اند که یک شبه ره صد ساله رفته اند لذا خانه های اعیانی و ماشینهای آنچنانی را حق خود می دانند که غصب شده است. کاری هم که از دستشان بر نمی آید لذا دشنام می دهند و لعنت می کنند. البته این موضوع حرفهای رکیک را توجیح نمی کند.

از طرفی مردم امکان تفکیک اندک ثروتمندان خدا پرست و مردم دوست از "پولدارهای تازه به دوران رسیده" ندارند ، همه را با یک چشم می بینند و تر و خشک را با هم می سوزانند.