مهدی عمادی امروز سی و یکم فروردین نودو هشت

باز هم به رسم ادب و محبت در چنین روزی در سال نود و یک با دوستی بسیار عزیز و گرامی که یاد و نامش برایمان جاودانه است تصادف هولناکی داشتیم که متاسفانه به رفتن مهدی از پیش ما شد و آسمانی شد  هفتسال گذشت اما یک انسان عاشق یک شاعر و نویسنده یک عارف یک کوهنورد با دیگران فرق دارد و هیچگاه رسم ادب و محبت و معرفت را فراموش نمی کند 

باشد که بقای طول عمر بازماندگان ایشان باشد و از آنجا که بسیار انسان مودب و وارسته ای بودند بهشت برین جایگاهشان است و نزد پروردگار روزی می خورد از کوه آمدم صبح زود به عادت همیشگی رفتم کوهنوردی دو سه ساعتی در کوههای ابرسج مسیر رودخانه پرآب این روستا تا آبشار که اینروزها بسیار پرآب است مخصوصا امسال که چندین برابر شده است آنروز هم همین ساعات برگشتم و نهار مهمانی شاهرود دعوت بودیم منزل دکتر عادل دائی خودم که از همکاران مهدی هم بودند سر کوچه منتظر تاکسی بودم که مهدی جلوی پای ما ترمز زد و بعد از احوالپرسی گفت اگه عجله نداری یکی دو ساعت بعد با هم به شهر بریم من هم عجله ای نداشتم آمدم در دفتر صخا نشستم ومنتظر مهدی بودم ساعت یازده جلوی در بودم که مهدی آمد و صدا زد که آماده ام به اتفاق هم رفتیم و یک ربع بعد این تصادف رخ داد راننده کامیون در لاین ما از دور مشاهده شد و برگشت تو لاین خودش مهدی هم فکر نمی کرد دوباره بیاد اینطرف سرعت داشتیم نزدیک کامیون رسیدیم اومد تو لاین ما مهدی هم ترمز زد و سعی کرد از جاده خارج شود اما نشد و متاسفانه برخورد شدیدی پیش آمد و مهدی جلوی چشمان من از دنیا رفت خداوند رحمتش کند و صبر و شکر جمیل به بازماندگانش عطا نماید چاره ای نیست فقط باید استقامت کرد و شکر به درگاه خداوند همه ما رفتنی هستیم دیروزود دارد اما حتمیست فقط محبت ومعرفت و انسانیت و شرافت به جا و به یادگار خواهد ماند و زنده نگه داشتن یادها و خاطرات یکدیگر و فراموش نکردن یکدیگر هرگز یکدیگر را فراموش نکنیم و از خداوند برای یکدیگر یاری و آمرزش و رحمت بطلبیم 

درست یکساعت دیگر این تصادف اتفاق افتاد الان که این مطلب را می نویسم دلشوره اون ساعات را دارم ساعت ده و ده دقیقه است و همه ساله این ساعات برایم بسیار سخت بوده است و هرگز فراموش نکردم و هروقت از آن مکان رد شدم برای مهدی فاتحه ای خواندم و همیشه در کوه مخصوصا مسیر آنروز را به یاد مهدی قدم می زنم و هستم انسان بسیار وارسته و دوست داشتنی بود انگار صدسال رفیق بودیم از بس که با محبت و خودمانی برخورد می کرد یادش بخیر نامش همیشگیست در دل و جان ما و تسلیت به بازماندگانش از صمیم قلب مخصوصا برو بچه های بحال و خونگرم افطر سرخه سمنان می گویم تسلیت به همه عزیزان و دوستان و اقوام و همشهریان آقا مهدی و اونهائیکه هنوز فراموشش نکردند و به یادش هستند